Sacrifice od Shiny Entertainment, najlepsze co mnie w życiu spotkało. No i fanarty, oczywiście, bo wypada

Witam pięknie

 Słońce świeci...
Ptaszki śpiewają...

(budząc mnie o piątej rano... cholera, za co, jest przecież niedziela!)
Psy sąsiada z naprzeciwka nie mogą się zamknąć, nawet w godzinach wieczornych.
Rano zresztą też, bo te przeklęte ptaszyska doprowadzają je do wścieklizny. Tak sądzę.
A najgorzej to jak podlecą wrony i im podobne.
A przed domem mamy jarzębinę.
Więc dupa.
Ten świat jest zły.
Bardzo zły.

Ale żeby nikogo specjalnie nie dołować (jutro poniedziałek), to lepiej żebym od razu przeszła do rzeczy.
 Na dobry początek „Katatonia”  i nowy design (znowu, ej?) Doktora Śmierci, który po raz kolejny wywija szalone pląsy okultystycznego maniaka (co za nerd, kocham nerdów, są bogaci intelektualnie).
...

„Katatonia” nie jest żadnym szczytem moich marzeń, czy jakimś bliżej nieokreślonym artem, który to nazwałabym "perłą" w mojej galerii. Nie. „Katatonia” jest zwykłym doodlem, który powstał po części z nudów i po części z chęci zastosowania paru kolorów. Kolorów, które - muszę to zaznaczyć - bardzo mi się podobają, choć kolorować Katatoni jeszcze nie skończyłam.

 I krótkie step by step poniżej:

Tuż po poprawieniu konturów nieziemsko cienkim cienkopisem.

Zaczynam poprawiać kontury.

Daję cieniowanie, dość chaotyczne jak na mój gust.

Dodaję nieco głębi za pomocą miękkiego ołówka :p.

Zaczynam nakładać kolory. Proste, no nie?

W paru poprzednich postach wspominałam o niejakiej samicy dużej czarnej nubijskiej kozy, więc wstawiam zdjęcie dużej samicy czarnej nubijskiej kozy:

Tja... moja naj<3przyjaciółka kazała podzielić się kozą ze światem.

Jak wspomniałam jakiś czas wcześniej, a właściwie wspomniała Nessa, to moje arty pojawiły się w Victorze:

I znowu odwołam się do moich wcześniejszych wypowiedzi, mianowicie: konkurs astronomiczny. Właściwie astronomiczno-plastyczny, organizowany przez dziewiąte gimnazjum w Toruniu.
Serio, dojazd jest straszny.

Tja… mam pierwsze miejsce, a oto zdjęcie artu….

Morony, wschodniego nazwiska nie potrafią poprawnie napisać, a pod ruskim zaborem żyli. Nauczycielami każą się nazywać, prostaki ze wsi. Sory bardzo, ale w dobie internetu raczej łatwo jest sprawdzić pisownię.

Źle napisali moje nazwisko.

Autentyk.

I oby w następnej pracy konkursowej nikt nie faknął się z moim nazwiskiem, bo nie ręczę za siebie. „Piraci w lesie” na konkurs ogólnopolski "Tu gdzie mieszkam". 

Najgorszy, pod względem czasowym, lineart EVER XD. Nie ma opcji, liczyłam dokładnie. Osiem bitych godzin poprawiania konturów i robienia efektu trawy O,O.

Ale kolory całkiem dobre.... :p

Skaner trochę zwalił kolory. Ale praca jest na A3, trochę trzeba wybaczyć.

„Victory”, praca na urodziny koleżanki.
Mam czas do końca lipca, na sto % się wyrobię, choć chyba zacznę robić wszystko od początku, bo ewidentnie, ale to EWIDENTNIE  zwaliłam kolory. Zwaliłam całościowo.  

Tutaj zaczęłam poprawiać kontury mega cienkim cienkopisem, serio 0,05 milimetra? Pogrzało mnie?

Trochę koloru i znowu... poprawianie konturów. Ja rzeczywiście nie mam co robić wieczorami XD.

Leciutkie cieniowanie i znowu... poprawianie konturów. Nie, ja mówię całkiem poważnie, to ciągnie się w nieskończoność.

Zgadnijcie co? Poprawianie konturów!

Hy... no może nie jest AŻ tak źle jak sądziłam... nie wiem.

„Duch wiosny” na dzień matki...

To mój pierwszy portret na poważnie.

Jeżu, oczy są za wysoko, oczy są za wysoko!

Moja anatomia jest straszna... 

Nie chcę nic mówić, ale cieniowania niebieskim długopisem szkolnym to dawno nie robiłam ;.;

Cienie poprawiam ołówkiem i tym dziwnym papierkiem do rozmazywania...

„Wilk, jakiś tam random” też z okazji powyższej. Nie, nie mam dwóch matek, po prostu nie wiem, który art jest lepszy.

Choć ten jest niewątpliwie gorszy. O czym to ja wtedy myślałam?

Ale tutaj z anatomią jest trochę lepiej. Trochę. XD

Jednak NIE. Dobra... przyznaję,  anatomia ssie.

Tja... jako, że nie miałam zielonego pojęcia który art jest lepszy... zrobiłam trzeci!
Zajęło mi to około... pięciu godzin?
Whatever(?)
Serio, szkicowanie było niemoralnie długie.
 .
.
.

To takie bez sensu. XD
Przepraszam za słabą jakość, ale rysowałam w samochodzie.
A zdjęcie również robiłam w aucie.
Bo w tym przeklętym aucie zawsze napadają na mnie najlepsze pomysły.
Przeklinam ciebie, autko.

Mówiłam , że słaba jakość.

Tradycyjny linearcik na formacie A4, bo mam dosyć A3.

LOL, próbowałam to digitalowo pokolorować. Kupa wyszła.

Jak digital nie wyszedł, bo wyszła kupa, to dokończyłam "Gnilca" tradycyjnymi metodami.

Końcowy efekt, lol, całkiem spoko. Kocham kolor <3.

To tak jakby powróciłam do digitalu, bo chcę w przyszłości być hobbistką na dA z premium memberszitem, robiącą własne komiksu pokroju Off White, czy jakieś tam inne. Szczególnie komiksy. Dlatego postanowiłam zacząć już teraz.
Ale kupa wyszła - ot co.
 

Nie, serio, nawet nie pytajcie, bo sama nie wiem.
Postanowiłam ztamberellizowac mój digitalowy styl na bardziej oczojebny, ale wyszła... (chyba nie muszę tego powtarzać, co nie?)

Może wypunktuję:

- co jest z tymi oczami? są takie...uch... nierówne
- te pieprzyki rozwalają system, są takie pointless
- a włosy? wystarczy spojrzeć nieco do góry by zrozumieć moje... zdegustowanie
- cieniowanie... a, szkoda gadać
- ten naszyjnik... urgh
.
.
.

TAK! Próbowałam rysować KAMIENIE (jaki ładny stosik).

 Czy mi wyszło, czy mi wyszło? Nie wiem, to była moja pierwsza próba, notabene jeszcze jej nie skończyłam. 

Aha, ten wilk to Caelo. Znowu zmieniłam jego design.

Ta ekspresja! Ten wyraz! 

Jeśli ktoś śledzi moje dzikie (ta, jasne) poczynania na dA, to obecność tego arta takich kogosiów nie zadziwi. A wiem, że takie osoby istnieją XD.

(Pozdrowienia dla Shinei.)

Oficjalnie stwierdzam, że jest to mój najlepszy diżital ostatniego miesiąca. Właściwie to dwóch miesięcy. Chryste, nie jest to szczyt moich marzeń, ale całkiem dobry początek... chyba? Nie wiem. Mnie się raczej podoba.

Cóż to Werti, czyżbyś użyła starego arta i go przedigitalizowała?

 Tja.

 Tutaj cześć digitalowa się kończy.

I ZACZYNA SIĘ MOC 

(serio musicie mi wybaczyć moje podjaranie, ale... to wyjaśnię niżej, bo uwierzcie, uwierzcie... tu JEST co wyjaśniać)

I przejdę do samego tytułu notki. który jest dość...  rozbudowany, nie powiem.

Ale może wyjaśnię o co właściwie mi chodziło.

Zapewne każdy z nas ma grę do której wraca co rok, choć wmawia sobie, że cała fabułę, wszystkie kampanie, wszystkie lokacje, wszystkie dialogi ma wypalone w pamięci i już na sto % nie wróci do gry, bo przecież wie już o niej wszystko.

 Gówno prawda

Jeśli gra jest NAPRAWDĘ dobra, to nie ma opcji, by się powstrzymać od całodziennego grania i nabijania doświadczenia. Ja już od ośmiu lat obiecuję sobie, że przestanę grać w Sacrifice od Shiny Entertainment... i co rok jakoś mi to nie wychodzi.

Serio, to jest najlepsza gra w tym całym pożal się Jeżu świecie.

Może wypunktuję:

- niezwykle rozbudowana i wciągająca fabuła, dzięki której lepiej rozumiemy naszego głównego bohatera i motywy, które nim kierują

- jest to RTS (strategia czasu rzeczywistego) 

- niespotykany nigdzie indziej, design postaci i potworów. Z taką oryginalnością nie spotkałam się nigdzie indziej. Wybierając pośród pięciu bogów, za każdym razem dostajemy inną kreaturę, której wygląd czasami przeraża, zaskakuje, a nawet bawi. Jak już mówiłam - niesamowity design.

- tja, w oryginalnym dubbingu (angielski, rzecz jasna) jednemu z bogów (Stratosowi) głosu użyczył  Tim Curry. Pieprzony Tim Curry!! Wiem, dzisiaj to nie jest nic niezwykłego, ale trzynaście lat temu, to było niespotykane, by sławni aktorzy udzielali głosu w grach.

- byłabym okropna, gdybym nie wspomniała o teksturach i samym projekcie mapek i lokacji, co w Sacrifice jest prawie wręcz genialne. Prawie, bo jak na tamte lata z grafiką mogło by być lepiej, ale wiadomo... silniki XD. A nikomu nie chce się tworzyć silników od podstaw :P (chyba, że twórcom Wiedźmina 2 ).

- mamy niesamowity wybór co do rozwoju postaci. Kierujemy magiem - Eldredem, który przybywa do wymiaru Eterycznego, gdyż jego rodzinny wymiar zwany Jherą zostaje zniszczony (notabene przez niego GASP!... chyba nie muszę powtarzać, że fabuła jest boska, no nie?). Więc piątka bogów oferuje nam współpracę, a my wybieramy pośród nich. Nie, zwykle nie wybieram Stratosa, bo Tim Curry, gdyż sam Stratos jest podstępną, złą, parszywą świnią... Oczywiście! Zawsze wybierałam Charnela (bóg śmierci, rzezi ,cierpienia i wojny, a i ma świetny głos w obu językowych wersjach, sam sex!). Praktycznie przez całą grę możemy wybierać, a to sobie bardzo cenię, bo nie lubię jak w grach ktoś bez przerwy prowadzi mnie za rączkę.

- poziom trudności jest, że tak powiem, kurewski. Bez samouczka nie ma opcji, żebyśmy wygrali jakąkolwiek bitwę... no chyba, że w trzech pierwszych misjach, które są łopatologicznie wręcz proste. W misjach 4-5 zaczyna się robić ciężko i trzeba bez przerwy zapisywać, a od 6-10... o Chryste, tam to dopiero trzeba działać. Mogę pochwalić się tym, że przeszłam wszystkie pięć kampanii (każda ma dziesięć misji, w tym jedna wspólna, bo zakończenie, rozwiązanie akcji i tak dalej). Nic, że przeszłam. Przeszłam BEZ KODÓW. To sporo mnie kosztowało.

- humor w grze. Zwalony, w paru miejscach zboczony, zabawny i oryginalny. Nasz bohater (Eldred, kocham go, jest nieziemsko sympatyczny i świetnie wygląda) i jego chowaniec/chochlik Zyzyx walą czasami takimi wyrytymi z niczego tekstami, że nie mogę. Szczególnie Zyzyx. Eldred rzadziej, bo wiadomo... pośrednio zniszczył swój wymiar i mu trochę smutno.. Nawet sami bogowie, kiedy się wyzywają, kłócą i obgadują, często walą różnymi smaczkami.

.

.

.

Mogłabym tak w nieskończoność, serio. Dlatego urwę właśnie w tym miejscu.

Poświęcę osobny post tej grze, bo na to zasługuje. 

Geeee.... chyba zrobię nawet OSOBNY blog. 

ŁAŁ!

Kocham Sacrifice całą duszą.

Tak bardzo, że siedząc o 24 i nie mogąc zasnąć naszkicowałam Eldreda... szalona XD.

Tja, uwielbiam fanarty <3. 

Eldred! <3 Jeszcze Cb poprawię i będziesz taki boszki <3

Ekspresja Eldreda, kocham go, kocham go, kocham go

Ekspresja, więcej ekspresji XD

.

 To chyba na tyle (na dzisiaj).

Mam nadzieję, że nikogo nie zniszczyłam moja tyradą o Sacrifice?

Przepraszam.

Tak więc przygotujcie się na to, że w następnej notce będzie Sacrifice i to SACRIFICE pełną gębą. A tu macie link :3.

Aha, no tak. Ostatnio nie miałam czasu na komentowanie, bo szkoła, a szkoła pod koniec roku zawsze mnie boli. Niedługo wakacje i zrobię coś w tej sprawie.

Na Boga! To ja i moja wiecznie znudzona ekspresja! Werti na tle Błękitnego Meczetu.